 
		 Tutoring  rozumiany  jako wsparcie podopiecznego w  odkrywaniu i rozwijaniu jego potencjału oraz w budowaniu osobistej ścieżki  rozwoju, może stać się znakomitą metodą wychowawczą i socjalizacyjną.  Piątoklasiści przynależący do grupy V, uczęszczający na zajęcia zwane  tutorialami, poprzez niezliczone rozmowy, dyskusje, ćwiczenia, zabawy i  niekryty śmiech (w naszym mniemaniu będący „lekiem na całe zło"), poznają  siebie, rozpoznają własne talenty i mocne strony, na których stale bazujemy.  Bardzo ważnym aspektem naszych spotkań jest kształtowanie postawy  samoakceptacji, budowanie poczucia własnej wartości oraz próba odpowiedzi na  pytanie: „jak mają lubić mnie inni, kiedy sam siebie nie lubię?". Bezwarunkowa  sympatia do samego siebie, wykluczając przy tym temacie podejście narcystyczne,  egocentryczne, to to, czego sami sobie jesteśmy po prostu winni- i tego się  trzymamy. Na zajęciach poza kształtowaniem jednostki „ja", zwracamy również  uwagę na prawidłowe funkcjonowanie w grupie społecznej, wciąż ucząc się bardzo  ważnej postawy dialogu. Ponadto w przystępny sposób, sukcesywnie, zyskujemy  umiejętność planowania własnego rozwoju w rozmaitych dziedzinach życia. Przed  nami jeszcze wiele spotkań, wiele tematów do omówienia, wiele  niewypowiedzianych słów, a także zarażanie się niezliczonymi pokładami dobrej  energii, śmiechu i uśmiechu- do samego siebie i do innych!
Tutoring  rozumiany  jako wsparcie podopiecznego w  odkrywaniu i rozwijaniu jego potencjału oraz w budowaniu osobistej ścieżki  rozwoju, może stać się znakomitą metodą wychowawczą i socjalizacyjną.  Piątoklasiści przynależący do grupy V, uczęszczający na zajęcia zwane  tutorialami, poprzez niezliczone rozmowy, dyskusje, ćwiczenia, zabawy i  niekryty śmiech (w naszym mniemaniu będący „lekiem na całe zło"), poznają  siebie, rozpoznają własne talenty i mocne strony, na których stale bazujemy.  Bardzo ważnym aspektem naszych spotkań jest kształtowanie postawy  samoakceptacji, budowanie poczucia własnej wartości oraz próba odpowiedzi na  pytanie: „jak mają lubić mnie inni, kiedy sam siebie nie lubię?". Bezwarunkowa  sympatia do samego siebie, wykluczając przy tym temacie podejście narcystyczne,  egocentryczne, to to, czego sami sobie jesteśmy po prostu winni- i tego się  trzymamy. Na zajęciach poza kształtowaniem jednostki „ja", zwracamy również  uwagę na prawidłowe funkcjonowanie w grupie społecznej, wciąż ucząc się bardzo  ważnej postawy dialogu. Ponadto w przystępny sposób, sukcesywnie, zyskujemy  umiejętność planowania własnego rozwoju w rozmaitych dziedzinach życia. Przed  nami jeszcze wiele spotkań, wiele tematów do omówienia, wiele  niewypowiedzianych słów, a także zarażanie się niezliczonymi pokładami dobrej  energii, śmiechu i uśmiechu- do samego siebie i do innych! 
Natalia Halikowska
         
            
            
           
           
           
           E.R