pt."Etyka i wartości w komunikacji i mediach"
/ czyli o tym, czym jest prawdziwa przyjaźń i empatia, jak można wykorzystywać nowe technologie w komunikacji z innymi, na czym polega kampania społeczna i jak rozpoznać cechy dobrych i złych bohaterów/.
„Przyjaźń to co najważniejsze" - zadanie 1.
Jak mówią przyjaciel to jedna dusza w dwóch ciałach. Wszyscy zgodnie mogą przyznać, że przyjaciel to wielki skarb, nie do przecenienia. Taką właśnie tematykę dziś poruszyliśmy na naszych mega zajęciach. Rozpoczęliśmy od zadania na zaufanie! Dzieciaki zostały połączone w pary. Jedna osoba z zawiązanymi oczami niczym zagubiony Czerwony Kapturek dążyła przez las do celu, czyli domu babci. Druga osoba kierowała ją poleceniami: idź w prawo, lewo, prosto, itd. Śmiechu było co nie miara! Niektórzy solidnie pobłądzili, ale dzięki dobrym radom swoich kolegów/ koleżanek w końcu udało im się odnaleźć prawidłową drogę! Następnie w małych grupkach świetliczaki opowiadały sobie nawzajem o swoich ulubionych zajęciach, których się podejmują w wolnym czasie. Przedłużyliśmy te miłe zajęcie o wykonanie wspólnych rysunków obrazujących pasje uczniów, co znowu zaraz potem stanowiło podstawę ulubionej gry naszych dzieciaków kalamburów. Bardzo podobał nam się wniosek sformułowany przez uczniów, którzy przyznali, że najważniejsze jest to, z kim spędzamy ten czas. Zadaliśmy sobie kolejne pytanie, które wywołało wielką burzę mózgów! Czy naszymi przyjaciółmi, mogą być tylko osoby z najbliższego środowiska? Ależ skąd! Dzieciaki urządziły sobie wyścigi pomysłów, jakimi sposobami mogą się porozumiewać z przyjaciółmi z daleka. Wśród koncepcji, dzieci wyróżniły rozmowy telefoniczne, SMS-y, e-maile, listy, pocztówki oraz portale społecznościowe. Wspaniale poradziły sobie z wyzwaniem! Mówiąc o przyjaźni nie można zapomnieć o zasadach obowiązujących partnerów w relacji. Wspólnie stworzyliśmy dekalog przyjaźni obowiązujący w naszej świetlicy, przypieczętowany logiem naszej szkoły! Dzieci chóralnie wypowiadały najważniejsze przykazania, które zagwarantują powodzenie ich znajomości oraz wszechobecną miłą atmosferę. Na koniec zrobiliśmy sobie test na zaufanie. Założenie było takie- jedna osoba stojąc tyłem do swojego partnera „rzuca się w przestworza", zadaniem drugiej jest złapanie tej pierwszej, tak by nie upadł. Na szczęście obyło się bez siniaków, co oznacza, że w grupie naszych świetliczaków są prawdziwi przyjaciele! Na szczęście nikt nam nie odleciał na dobre przestworza, dzięki czemu wszyscy jesteśmy zwarci i gotowi do następnego mega wyzwania!
„Empatia w komunikacji" – zadanie 2.
Samo słowo empatia nie na należy do najłatwiejszych. Wytłumaczenie go może sprawić małą trudność, jednak gdy podamy kilka przykładów, z łatwością dojdziemy w jakich sytuacjach, dlaczego i komu towarzyszy empatia. Rozpoczęliśmy od przypomnienia sobie rodzaju emocji, do tego posłużyła nam niebywała plastyczność i związana z tym mimika twarzy naszych świetliczaków, ukazujących emocje od zachwytu po obrzydzenie. Następnie udowodniliśmy sobie jak trudno odgadnąć emocje drugiej osoby, gdy jej nie widzimy, gdy czytamy od niej wiadomość w różnej postaci- SMS, e-mail, list bądź gdy rozmawiamy z nią przez telefon. Patrzenie i słuchanie rozmówcy to pierwszy krok do odgadnięcia, jakie emocje mu towarzyszą. Różnie wypowiadane stwierdzenia budziły szereg sprzeczności wśród dzieci. Później określaliśmy sobie swój dzisiejszy nastrój- wstaną osoby, które czują się radosne… wstaną osoby, które są dziś smutne… Potem każdy świetliczak złapał za ołówek i kredkę po to, by zilustrować swoje samopoczucie. Obrazki były różnorodne i naprawdę kreatywne, Uczniowie nawzajem zgadywali, co autor miła na myśli. W taki oto sposób wesołe świetliczaki zajęły się osobami, które oświadczyły, że dziś towarzyszą im małe smuteczki. Robimy wszystko by razem żyło nam się lepiej! A w tym jak widać pomagają nam mega wyzwania!
„Kampania społeczna Julki i Kuby"- zadanie 3.
Dziś poza Julką i Kubą , naszym nowym znajomym stał się Mateuszek, którego historia wprowadziła nas w tematykę dzisiejszych zajęć. Po przeanalizowaniu opowiadania o chłopcu wyłoniliśmy najważniejszy jego aspekt, a więc nic innego jak kampanię społeczną. Świetliczaki wymieniały napotkane przez nich kampanie w mediach- od radia, przez telewizję i prasę po Internet. Podjęliśmy próbę scharakteryzowania istoty kampanii. Razem doszliśmy do wniosku, że dotyczą one ważnych problemów. Najbardziej w kampanii społecznej uwagę ma przyciągnąć hasło, które w łatwy sposób zapadnie w pamięć odbiorcy. Dzieciaki dobrały się w małe grupki i otrzymały koperty z wyróżnionymi hasłami. Następnie opisywali obiektów i problemów jakich mogły dotyczyć. Świetliczaki postanowiły wymyśleć własne hasła do również samodzielnie wymyślonych kampanii. Kreatywność naszych uczniów wprost nas zadziwia! Przystąpili do tworzenia plakatów, jak określili- na wielką skalę! Po wykonaniu prac, dzieciaki wczuły się w swoje role i zaprezentowały całej reszcie istotę poruszonych przez siebie problemów. Mega pomysły uczniów związane były z działaniem przeciw hałasowi w szkole, bezpieczeństwem podczas przerw oraz alternatywnym spędzaniem czasu między lekcjami. W naszej szkole powstały niezwykle aprobowane przez uczniów kąciki, w których mogą pograć w tenisa stołowego, zjeść smaczne przekąski w kąciku „Kanapkowo" oraz rozegrać mecz w grze „piłkarzyki". Podjęte przez szkołę działania jak widać bardzo spodobały się dzieciom, skoro samodzielnie uznały, że to świetny pomysł na kampanię. Naprawdę nie chcemy być nieskromni, ale bardzo cieszymy się, gdy zaplanowane przedsięwzięcia przynoszą oczekiwane efekty, dlatego pragniemy wykrzyczeć z całej siły brawo my! Jednakowo głośno wykrzykujemy brawo Ty Megamisjo! Za Twoje mega zadania, wyzwania i spełnione oczekiwania!
„Kiedy widzę dobro, kiedy widzę zło" – zadanie 4.
Hej przygodo! Hej Megamisjo! Dziś rozpoczęliśmy od małej mega rozgrzewki, w której nasi uczniowie wcielili się w podane role i sytuacje. Po naszej świetlicowej sali tańczyły baletnice, latali kosmonauci, biegali sportowcy… Istny Armagedon! Ćwiczenie to przydało się do innego zadania, ale o tym opowiemy nieco później. Pozornie proste pojęcia dobro i zło, zajęły mądre główki naszych świetliczaków. Co tak naprawdę oznaczają te terminy? Wymieniliśmy sobie przykłady dobrych i złych zachowań, a nawet zagraliśmy w grę piekło- niebo, zaliczając wymienione sytuacje do dobrych- niebo i złych- piekło. Los nie zawsze dobrze wskazywał, tak więc niejednokrotnie sprostowaliśmy wynik wyliczanki. Następnie dzieciaki otrzymały opisy sytuacji i odegrały znakomite scenki dramowe. Przeszliśmy do wymyślania zakończeń przedstawianych historii. O ile dobre zakończenie, okazało się łatwe i przyjemne, to złe wywołało szereg emocji i podekscytowanie. Później świetliczaki wsłuchiwały się w krótkie historyjki obfitujące w rozmaite typy dobrych i złych zachowań. Zadaniem uczniów było ustosunkowanie się względem czytanych treści i zajęcie odpowiedniego miejsca. Przyszedł czas na przypomnienie sobie najróżnorodniejszych postaci bajkowych, filmowych, internetowych, zarówno tych z kręgu zła i jak dobra. Dzieciaki zapisywały jeden po drugim swoje pomysły na przygotowanym plakacie. Razem próbowaliśmy znaleźć cechy, którym można byłoby nadać miano wspólnych dla bohaterów pozytywnych i negatywnych. O tych ostatnich powiedzieliśmy sobie jeszcze więcej. Charakteryzowaliśmy sceny, w jakich się pojawiają, poprzez kolory i słyszane dźwięki. Stworzyliśmy orkiestrę czarnej mocy! Na instrumentach odgrywaliśmy melodie, pojawiające się, gdy na scenę wchodzi zły bohater. Wskazywaliśmy również kolory specyficzne dla określonych bohaterów. Jednak jednogłośnie przyznaliśmy, że złym nie trzeba być na zawsze. Każdy może zmienić się na lepsze i taką dewizą pragniemy zakończyć nasz dzisiejszy wywód!
Mega dumne ze swoich świetliczaków
Bożena Szarek i Natalia Halikowska
E.R