ŚWIETLICZAKI JAK „BURZA" POKONUJĄ

                             KOLEJNE WYZWANIA MEGAMISJI

                              „Psotnik i różne media"

  Na początku zajęć świetliczaki  z klas drugich obejrzały i wysłuchały  dwa fragmenty nagrań  transmisji z meczu piłki nożnej. Pierwszy fragment , jak transmisji radiowej ­ nie uruchamiając rzutnika, bez obrazu. Drugi natomiast już z obrazem. Świetliczaki zgodnie stwierdziły, że jest różnica. W pierwszym przypadku jedynie słyszały komentarz (jak np. w radiu), a w drugim mogły również zobaczyć, co dzieje się na boisku (jak np. w telewizji). Zgodnie stwierdziły, że różne media odbieramy różnymi zmysłami.  Następnie wymieniały  przykłady komiksów, które doczekały się ekranizacji; bohaterów książek, których oglądali w kinie oraz  bajek wykorzystanych w grach komputerowych . Kolejnym krokiem świetliczków było pogrupowanie i ustalenie czym się charakteryzują  poszczególne  media. Potem po wysłuchaniu  fragmentu bajki „Calineczka" Hansa Christiana Andersena, podzieleni na grupy  rysowali swoje autorskie komiksy , które po skończeniu powiesili na naszej korkowej tablicy.  . Nasze świetliczaki wiedzą co, to są media, potrafią je wymienić oraz  rozumieją, jakie są podstawowe różnice między nimi.

                         „Emocje w kropkach i kreskach"

Język obrazków, gestów i emotikonów to codzienny język używany w internecie i SMS­ach. Dlatego warto wiedzieć, co który znak oznacza. Na początku zajęć  rozmawialiśmy o emocjach. Emocje towarzyszą człowiekowi w każdego rodzaju komunikacji: bezpośredniej i przez media. Ważne jest, żeby starać się nad nimi panować, nie obrażać rozmówcy, nie używać obraźliwych gestów. W komunikacji przez media buźki (emotikony) mogą być ułatwieniem. Świetliczaki z klas drugich wymieniały emocje,  które towarzyszą im w codziennym życiu. Potem pokazywały  minami proste emocje, takie jak strach, smutek, radość. Kolejnym krokiem było projektowanie swoich własnych  emotikonów, buźki zastąpiły  prawdziwe miny. Dużo frajdy sprawiło świetliczakom zabawa w „Pantomimę", czyli odgrywanie   scenek bez słów. „Młodzi  aktorzy" świetnie poradzili sobie z tym wyzwaniem.  Po ich  odegraniu dzieci żwawo opowiadały jakie emocje przekazywali ich koledzy i koleżanki. Świetliczaki zgodnie stwierdziły , że emocje można przekazywać bez słów. Istnieją  gesty przyjacielskie i gesty obraźliwe (pukanie się w głowę, wystawienie języka). W niektórych krajach , w których gesty u nas pozytywne (np. kciuk w górę, czyli: ,,udało się") mogą być odczytywane jako obraźliwe (ten sam kciuk w Grecji oznacza ,,wypchaj się"). Emotikony (buźki) nie mogą zastępować komunikatu, ale mogą go ubarwić i wyjaśnić intencję piszącego.

                                  „Przyjaźń, to co najważniejsze"

   Przyjaciel to ktoś komu można zaufać! To ktoś z kim wszystkim się dzielimy! To ktoś kto zawsze nam pomoże, a także najlepiej wygląda z nim zabawa!- wykrzykiwały nasze Świetliczaki z klas trzecich podczas zajęć MegaMisji. Obiektywnie patrząc wiedza dzieciaków na temat przyjaźni jest bardzo duża, słusznie wszyscy razem uznali, iż przyjaźń ma ogromną wartość i podobnie jak miłość jest człowiekowi niezbędna. Jednak co z przyjaźnią na odległość? Czy ma ona sens i rację bytu? Oczywiście! Świetliczaki znalazły mnóstwo sposobów na utrzymywanie kontaktu z przyjacielem, który znajduje się daleko od nas- komunikatory internetowe, poczta elektroniczna, tradycyjne listy, SMS, rozmowy telefoniczne… Możliwości jest wiele, w połączeniu ze szczerymi chęciami zagwarantują nam dobrze wypielęgnowaną przyjaźń opartą na stałym kontakcie. Podczas ostatniego wyzwania dzieciaki bawiły się najlepiej! Uczniowie dobrali się w pary- przyjaciel przyjacielowi pospieszył z pomocą! Jeden z przewiązanymi oczami podjął wyzwanie przejścia drogi z przeszkodami. Drugi zaś, mając na uwadze przede wszystkim dobro i bezpieczeństwo tego pierwszego, prowadził go dobrym słowem do mety. A ile śmiechu dostarczyła nam owa zabawa, tylko my wiemy! W naszej świetlicy na szczęście nie do końca sprawdza się stwierdzenie, że prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie, ponieważ w codziennych zabawach również odnajdujemy przyjacielskie gesty, które być może przerodzą się kiedyś w przyjaźń na całe życie?

Zadania wykonane – czekamy na dalsze wyzwania.

                                                                                    Wychowawczynie

                                                                 Bożena Szarek i Natalia Halikowska