Zasady postępowania  z dzieckiem nadpobudliwym

psychoruchowo

1.    Należy wyznaczać niezbyt odległe cele działania i określić sposób ich realizacji. Stawianie odległych celów powoduje zapominanie, porzucanie rozpoczętego zadania i podejmowanie coraz to nowych.

2.    Trzeba przyzwyczajać dziecko i wdrażać je do kończenia każdego zadania.

3.    W pracy z dzieckiem należy kierować się rozsądkiem i spokojem, nie można pozwalać aby niepokój dziecka udzielał się opiekunom.

4.    Należy unikać sytuacji powodujących dodatkowe napięcie emocjonalne u dziecka (  konflikty, kłótnie rodziców). Dziecko musi mieć zapewnioną w domu atmosferę akceptacji i spokoju.

5.    Bardzo ważna jest konsekwencja w postępowaniu, stawianie jasnych granic, co dziecku wolno a czego nie może. Rodzice powinni wypracować dla siebie wspólne formy postępowania z dzieckiem. Brak konsekwencji i zgodności rodziców prowadzi do chaosu.

6.    Wskazane jest przestrzeganie regularnego trybu życia. Stały schemat czynności związany z organizacją życia codziennego, wprowadza ład i porządek, którego samo dziecko wprowadzić nie potrafi.

7.    Niewskazane jest zwracanie uwagi na dziecko tylko wtedy, gdy zachowuje się niepoprawnie, powoduje to wzmocnienie rangi negatywnych zachowań.

8.    Oddziaływać na dziecko należy powoli, bez pośpiechu, mówić głosem nieco stłumionym jakby w zwolnionym tempie, polecenia podawać w krótkiej formie, unikać tzw. „kazań".

9.    Należy ograniczyć czas oglądania telewizji, wyeliminować programy o treści agresywnej z dużym ładunkiem emocji.

10.Opiekunowie dziecka powinni uczyć się odczytywać jego sygnały ostrzegawcze poprzedzające wybuch. Spokojnie interweniować, aby uniknąć wybuchu  odwrócić uwagę, spokojnie omówić konflikt.